Modele automatycznego uznawania kwalifikacji zawodowych w Unii Europejskiej i ich wdrożenie w polskim porządku prawnym

Założeniem niniejszego artykułu jest analiza realizacji regulacyjnej wzajemnej uznawal-ności w szczególnym obszarze uznawania kwalifikacji zawodowych w Unii Europejskiej — zarów-no na poziomie ponadnarodowym, jak i krajowym. Pozwala to bowiem przedstawić ogólniejsze prawidłowości funkcjonowania jednolitego rynku wewnętrznego i realizacji jego swobód, szcze-gólnie osobowych, a więc problematykę podziału władzy nie tylko pomiędzy samymi państwami członkowskimi (pochodzenia) i przyjmującym, lecz także państwami a Unią. W tym celu dokonano wyboru jednego z obowiązujących modeli uznawalności — automatycznego, gdyż jest to przejaw najdalej idącej ingerencji regulacyjnej z poziomu ponadnarodowego. Przedmiotem analizy stało się samo rozumienie uznawania w zawodach regulowanych, a także systematyka prawa — w tym względzie wykorzystano regulacje obowiązujące w Polsce jako przykład krajowego wysiłku imple-mentacyjnego. Szczególny nacisk położono na przedstawienie specyficznego charakteru uznawania w zawodach medycznych, jak też tak zwanych wspólnych ram kształcenia oraz uznawania doświad-czenia zawodowego.