Diagnozowanie potrzeb lokalnych w programie rewitalizacji. Przykład miasta i gminy Uniejów

Rewitalizacja, jest jednym z kluczowych obszarów aktywności samorządu terytorialnego w okresie programowania unijnego 2014–2020, koncentruje się na poprawie jakości życia społeczności lokalnej i budowaniu lokalnych zasobów poprzez kompleksowe działania na zdegradowanych społecznie i gospodarczo obszarach. Dla zapewnienia skuteczności działań rewitalizacyjnych opracowuje się programy rewitalizacji, które mogą być przygotowywane na podstawie Ustawy o rewitalizacji z dnia 9 października 2015 roku (Gminne Programy Rewitalizacji) lub na podstawie wytycz­nych w zakresie rewitalizacji w programach operacyjnych na lata 2014–2020 (Lokalne Programy Rewitalizacji). Oba typy programów mają podobną strukturę, a punktem wyj­ścia do ich przygotowania jest szczegółowa i wielokryterialna analiza stanu jednostki terytorialnej (diagnoza) uwzględniająca różnorodne aspekty jej funkcjonowania. Przedmiotem artykułu jest program rewitalizacji, który jest nowym i istotnym instrumentem stymulowania procesów rewitalizacji w samorządach oraz pozyskiwania środków finansowych na realizację działań rewitalizacyjnych. Celem głównym artykułu jest określenie zakresu merytorycznego części diagnostycznej programu rewitalizacji oraz wskazanie źródeł informacji i danych stanowiących podstawę analizy. Studium przypadku stanowi miasto i gmina Uniejów.