Kilka uwag o terenowym badaniu amatorskich klubów piłkarskich (w nastającej erze postpandemicznej)

Studia empiryczne w obszarze socjologii sportu cechuje ponadprzeciętna trudność realizacji in situ, objawiająca się chociażby ograniczonym dostępem do materiału badawczego i ograniczoną możliwością jego porównań. Jak zauważył w swym klasycznym już opracowaniu Klaus Heinemann (1989), problemy te wynikają (a) ze zróżnicowania modeli nowożytnego sportu i form jego społecznego zakorzenienia oraz (b) ze specyfiki organizacji sportowych – obecnie polifunkcyjnych, działających nieraz w skrajnie odmiennych środowiskach społecznych. Celem artykułu jest prezentacja wybranych problemów metodologicznych zaistniałych w toku etnograficznego oglądu amatorskich klubów piłkarskich działających na obszarach wiejskich w Polsce. Autor podejmuje również próbę odniesienia doświadczeń wyniesionych z realizacji tego przedsięwzięcia do sytuacji postpandemicznej. Artykuł może być tym samym potraktowany jako głos w dyskusji nad użytecznością instrumentarium jakościowego w studiach nad współczesnym sportem.