Usługi w polskiej literaturze przedmiotu. Ujęcie chronologiczno-tematyczne

W polskich opracowaniach z zakresu geografii usług rzadko można odnaleźć próby całościowych podejść do jej dokonań z różnych punktów widzenia, formułowania ocen pod jej adresem, czy też aktualizacji dokonań na jej gruncie. Skutkuje to m.in. brakiem widocznych postępów na gruncie teorii, praktyki, metodologii badań. W opracowaniu przedstawiono czynniki ograniczające prowadzenie badań usług oraz ich wpływ na specyfikę i charakter powstających prac z tego zakresu. Zarysowane ograniczenia i specyfika prowadzonych badań stanowi tło do zasadniczej części opracowania, a mianowicie chronologicznego i tematycznego przedstawienia problematyki polskiej geografii usług. Charakterystyki poruszanej problematyki dokonano w czterech okresach, określonych mianem: początków badań sektora usług, z występującymi w tym okresie dwoma podokresami; systematycznych badań usług; „pierwszej dekady” okresu transformacji; współczesnej geografii usług. Geografia usług ewoluowała od rozpatrywania tego rodzaju działalności w ramach geografii osadnictwa/geografii miast, do samodzielnego obszaru badań w obrębie geografii. Rosnące zainteresowanie usługami przyczyniło się do wzrostu liczby publikacji. Po zmianach ilościowych doszło do zmian „strukturalnych”. Rozpoczęto badać usługi przez pryzmat poszczególnych sekcji, działów lub klasy, a nie jako całości (sektora). Dominujący wątek rozważań stanowi szeroko rozumiany handel. W chwili obecnej problematyka handlu analizuje nowe problemy badawcze w swoim obrębie, określane mianem nowej geografii handlu. Konieczna jest większa integracja środowiska zajmującego się badaniami usług na rzecz podejmowania wspólnych badań oraz stworzenia platformy wymiany doświadczeń oraz informacji.