Jak przekonać do siebie i swoich poglądów czytelnika felietonu? Analiza danych empirycznych

W artykule próbuje się ustalić, co w tekstach felietonów odpowiada za fakt przypisywania autorom wyłącznie pozytywnych bądź neutralnych cech wizerunkowych. Podstawę stanowi analiza danych empirycznych, zebranych w badaniu, w którym respondenci po przeczytaniu felietonu określali cechy autora, ich zdaniem, widoczne w przedstawionym tekście, a następnie wskazywali fragmenty aktualizujące każdą z przypisanych cech wizerunkowych. Mieli do dyspozycji wypowiedzi Krzysztofa Vargi, Piotra Zaremby, Magdaleny Środy i Szymona Hołowni. Interpretuje się, że wpływ na tak relatywnie pozytywne postrzeganie twórców mogła mieć sama procedura badania, która utrudniała krytyczne odniesienie do autora (określenie jego cech bezpośrednio po przeczytaniu tekstu), ale wydaje się, że największe znaczenie wśród sposobów przekonania do siebie miało ukształtowanie dyskursywne tekstu (generalizacje, silnie nacechowane słownictwo, komizm wraz z ironią, potocyzmy) oraz samo przeczytanie całości tekstu, które mogło dać efekt zrozumienia i szacunku dla autora, nawet w przypadku braku zgody z jego poglądami.