Rola chemeryny i jej antybakteryjnych pochodnych w utrzymaniu funkcji barierowych nabłonka

Tkanki nabłonkowe mają ciągły kontakt ze środowiskiem zewnętrznym, w tym z mikroorganizmami chorobotwórczymi. Wytwarzane przez komórki nabłonkowe endogenne białka i peptydy przeciwdrobnoustrojowe w sposób bezpośredni lub poprzez zaangażowanie do tego celu komórek odpornościowych kontrolują liczebność oraz skład populacji drobnoustrojów. Do tej grupy cząsteczek zaliczane są aktywne pochodne chemeryny, wielofunkcyjnego białka, wyposażonego zarówno w funkcję przeciwdrobnoustrojową, jak i chemotaktyczną. Ze względu na rosnącą liczbę infekcji wywoływanych przez mikroorganizmy niewrażliwe na antybiotyki, takie jak metycylinooporne szczepy gronkowca złocistego (MRSA), niezwykle ważne staje się zrozumienie mechanizmów kontroli drobnoustrojów zasiedlających miejsca barierowe, takie jak skóra i jama ustna. Syntetyczny peptyd 4 (p4), obejmujący centralną sekwencję Val66-Pro85 chemeryny, wykazuje szerokie spektrum aktywności przeciwdrobnoustrojowej przeciwko bakteriom skóry i jamy ustnej, łącznie z lekoopornymi szczepami MRSA. Cechy te czynią z niego peptyd o obiecującym potencjale terapeutycznym. W artykule prezentujemy przegląd ochronnych funkcji chemeryny oraz jej pochodnych w tkance nabłonkowej.