Opiekuńczo-wychowawczy wymiar posługi Zgromadzenia Sióstr Dominikanek w Stanach Zjednoczonych na podstawie sprawozdania powizytacyjnego s. Rozariany Mikiewicz

Życie emigranta nie należało do łatwych i przyjemnych. Potwierdza to sytuacja wielu Polaków udających się na emigrację do Stanów Zjednoczonych. Zmiany miejsca zamieszkania na bardziej odległe, bariery językowe i kulturowe oraz konieczność odnalezienia się w obcym, nieznanym kraju są trudnymi wyzwaniami. Wkraczająca daleko poza ściśle duszpasterskie aspekty działalność polskiego duchowieństwa stanowi dowód tego, jak ważna jest pomoc na obcej ziemi wyrażana w różnych formach. Losy polskich emigrantów bardzo często toczyły się wokół Kościoła katolickiego, który integrował wokół siebie środowiska polonijne. Przedstawiona w sprawozdaniu powizytacyjnym sporządzonym przez matkę generalną s. Rozarianę Mikiewicz sytuacja sióstr należących do amerykańskiej prowincji sióstr dominikanek pokazuje nie tylko szerokie spectrum ich posługi, ale także problemy i trudności zgromadzenia. Zawarte w dokumencie wątki opiekuńcze i wychowawcze odsłaniają przed nami wielopłaszczyznową posługę wpisującą się nie tylko w realizację zakonnego charyzmatu, ale także w historię działalności opiekuńczo-wychowawczej wśród Polaków znajdujących się na obczyźnie, jak również wśród miejscowej ludności.