Kultura muzyczna w klasztorze bonifratrów w Krakowie w XVII i XVIII wieku w świetle źródeł archiwalnych

Religijne ośrodki kultury muzycznej w Krakowie, prowadzące działalność w XVII-XVIII wieku, interesują historyków muzyki od dawna. Badaczy nie zainteresował jednak dotąd klasztor bonifratrów. Celem niniejszego artykułu, który przygotowano na podstawie materiałów archiwalnych, jest wypełnienie tej luki oraz charakterystyka kultury muzycznej krakowskich bonifratrów. Starano się przede wszystkim odpowiedzieć na pytania: kto, kiedy i jaki rodzaj repertuaru wykonywał w tym ośrodku, a także scharakteryzować instrumenty, które znajdowały się w przyklasztornym kościele. Ustalono, że bonifratrzy nie posiadali własnej kapeli, lecz zapraszali muzyków z zewnątrz (m.in. z kapeli jezuickiej), którzy uświetniali najważniejsze uroczystości roku liturgicznego, grając msze, litanie, pasje, requiem. Kwerenda wykazała również, że w kościele bonifratrów znajdował się pozytyw, a w szpitalu – klawesyn, na którym grano, umilając czas pacjentom.