Современные тенденции в сфере коммуникационной безопасности

Autorzy uzasadniają twierdzenie, że współczesna przestrzeń informacyjna powinna wyróżniać bezpieczeństwo komunikatywne i bezpieczeństwo informacyjne. Te dwa typy wyróżniają się dominacją czynnika ludzkiego, jeśli mówimy o bezpieczeństwie komunikatywnym. Komponent techniczny dystrybucji, przechowania i ochrony informacji ma znaczenie drugorzędne. Niemniej jednak staje się to istotne, gdy mówimy o bezpieczeństwie informacyjnym, które ma tendencję do zamkniętej przestrzeni. Bardziej niebezpieczny dla osoby, społeczeństwa i państwa, zdaniem autorów, jest problem, gdy niszczący wpływ komunikacyjny zmusza osobę (użytkownika) do podjęcia aktywnych działań, niebezpiecznych zarówno dla niego samego, jak i dla innych. Jako pierwszy doktrynalny trend w dziedzinie bezpieczeństwa komunikacyjnego autorzy podają nieuniknioną dalszą separację opartą na ludzkiej naturze, jej fizjologicznych, psychologicznych i intelektualnych cechach, bezpieczeństwo komunikacyjne i bezpieczeństwo informacyjne (z dominującym bezpieczeństwem cybernetycznym). Drugi kierunek, który ich zdaniem będzie aktywnie dyskutowany i który będą stosować państwa, społeczeństwa i jednostki, to problem zwiększenia dezinformacji (disinformation), zastępujący łagodniejsze zagrożenie bezpieczeństwa komunikacyjnego – post-prawdy (post-truth). Trzecią tendencją w dziedzinie bezpieczeństwa komunikacyjnego jest niemożność przezwyciężenia lub całkowitego zneutralizowania negatywnych skutków działania celowej dezinformacji produkowanej instytucjonalnie. Nawet przy obecnym rozwoju mediów neutralizacja może być tylko częściowa. Dlatego też najmniejsze konsekwencje oddziaływania niszczącej informacji, skutecznego bezpieczeństwa komunikacji będą tam, gdzie „zdrowie informacyjne” osoby, społeczeństwa i państwa będzie maksymalnie zapewnione przez ich wspólne wysiłki.