Mińskie sejmiki poselskie w latach 1778–1786 – między problemami domowymi a światem zewnętrznym

W tekście przedstawiono przebieg sejmików mińskich w latach 1778–1786, omówiono elekcje poselskie i treści instrukcji poselskich. Na tej podstawie przeanalizowano stosunek szlachty mińskiej do najważniejszych problemów tamtego okresu trapiących Rzeczpospolitą, rozumianą jako wspólne państwo, wspólną ojczyznę. Analizy pokazały, że do burzliwych elekcji poselskich nie dochodziło, te przebiegały raczej spokojnie, brak śladów sporów przy układaniu instrukcji poselskich. Generalnie nie budziły one kontrowersji, nie odnosiły się do kwestii ideologicznych czy ogólnopaństwowych, dotykały problemów codziennych województwa, dlatego zazwyczaj były akceptowane. Wychodzono w treściach instrukcji poza obręb województwa mińskiego, ale granice nieprzekraczalne wyznaczały Litwa i sprawy czy kłopoty jej obywateli, zazwyczaj tych najwyżej sytuowanych. Pragmatyczne podejście do życia i codzienności dominuje w postanowieniach sejmików poselskich badanego okresu. Ideologicznie z pewnością nie cementowały one Rzeczypospolitej. Myślenie, że poseł reprezentuje miejsce, z którego został wybrany, a nie państwo polsko-litewskie, w czasach stanisławowskich – przynajmniej symbolicznie do 1788 r. – w Mińskiem dominowało.