Strategia i taktyka Henryka II podczas obrony Normandii w latach 1173–1174

W 1173 r., w wyniku niebezpiecznej sytuacji militarnej, król Anglii Henryk II Plantagenet stanął przed trudnym strategicznie zadaniem walki na kilku frontach i obrony przed spodziewanymi wrogimi działaniami w północnej i środkowej Anglii oraz w Normandii. Przeciwko władcy zbuntowali się jego synowie: Henryk zwany „Młodym Królem”, Ryszard oraz Gotfryd, wsparci przez silną koalicję pod przywództwem króla Francji Ludwika VII. To właśnie opanowanie księstwa Normandii i jego serca – Rouen, było głównym celem koalicjantów, na który skierowano ataki na południu, północnym wschodzie i zachodzie prowincji. Dla Henryka II obrona ziem normandzkich – ważnego strategicznie, politycznie i ekonomicznie terytorium – była kluczowa podczas zmagań wojennych. Celem niniejszego artykułu jest zbadanie strategii i taktyki Henryka II podczas obrony Normandii w latach 1173–1174, która była nowatorską odpowiedzią na działania jego wrogów. Istotnym zadaniem będzie również wykazanie walorów sztuki wojennej zastosowanej przez ,,Starego Króla”, które pozwoliły mu nie tylko na odparcie wrogich ataków na granicę normandzką, ale też umożliwiły zwycięstwo w całej wojnie.