Afektywne znaczenia doświadczeń szkolnych absolwentów klas Montessori – doniesienia badawcze

Badania zrealizowano w okresie dziewięciu miesięcy, od września 2013 do kwietnia 2014 roku. Objęto nimi 94 absolwentów Szkoły Podstawowej nr 27 im. Marii Montessori w Lublinie, którzy kształcili się według zasad alternatywnego systemu kształcenia. Analizie poddano 69 zestawów narzędzi badawczych wypełnionych kompletnie przez osoby spełniające kryteriadoboru do grupy. Do badania emocjonalnych znaczeń doświadczeń szkolnych wykorzystano kwestionariusz Autorefleksja nad kształceniemw systemie Montessori , autorsko opracowanym na podstawie Metody konfrontacji z sobą Huberta Hermansa. Ogląd wskaźników wartościowań sytuacji szkolnej ujętej w stwierdzeniu: „Będziesz odpowiedzialny za kształcenie własnych dzieci. Zakładasz, że wybierasz zarówno system Montessori (przyszłość S = 15,40; O = 15,33), jak i doświadczeń ogólnych (S = 13,89; O = 14, 54) i idealnych (S = 18,18; O = 17, 91)" wskazał, że aktywne były wyróżnione przez Hermansa dwa motywy podstawowe (wysokie średnie wartości S i O), a ich działanie zostało zrównoważone (brak istotnych statystycznie różnic między S i O). Analizowane w niniejszej pracy doświadczenia szkolne oraz ogólne i idealne prezentowały jeden z sześciu możliwych, ale najbardziej integralny typ klimatu emocjonalnego: siły i jedności (+HH), w którym intensywna samoświadomość występuje z „przyjemnym poczuciem przekraczania granic między własnym Ja, a kimś drugim” (Chmielnicka-Kuter, Oleś, Puchalska-Wasyl 2009, s. 14). Na tej podstawie uznano, że przestrzeń szkoły stanowiła dla badanych obszar samopotwierdzenia.