Adam Zygmunt Czyżewicz (1841–1910) – zasłużony nauczyciel lwowskiej szkoły położniczej

Niniejszy artykuł jest poświęcony życiu i działalności Adama Zygmunta Czyżewicza. Był on najbardziej zasłużonym nauczycielem w dziewiętnastowiecznych dziejach lwowskiej szkoły położniczej. Ten postępowy i oddany sprawie lekarz położnik zreformował zaniedbaną placówkę kształcenia akuszerek i doprowadził do jej rozkwitu. W 1871 roku, kiedy obejmował stanowisko profesora, szkoła nie miała własnego lokum, mieściła się z wynajętym, zapuszczonym budynku, niespełniającym podstawowych wymogów dydaktycznych, sanitarnych i higienicznych, stawianym tego typu placówkom. Nauka trwała zaledwie 5 miesięcy, podczas których starano się wyposażać przyszłe adeptki sztuki położniczej w elementarne wiadomości teoretyczne (z zakresu budowy anatomicznej kobiety, fizjologii porodu, patologii i nieprawidłowości podczas porodów, zasad postępowania podczas odbierania porodu w różnych położeniach płodu oraz sposobach opieki nad położnicą i noworodkiem) i umiejętności praktyczne. Wykształcenie znacznej grupy uczennic (często analfabetek) w tak krótkim czasie na profesjonalne położne graniczyło z cudem. Czyżewicz zaczął zatem zabiegać o wprowadzenie niezbędnych zmian, które pozwoliłyby przekształcić istniejącą placówkę w doskonale prosperujący zakład. Dzięki wielu zabiegom i niezwykłemu zaangażowaniu tego lekarza społecznika wybudowano nowoczesną klinikę położniczo-ginekologiczną mieszczącą w sobie także zaplecze szkolne dla przyszłych akuszerek, wydłużono okres nauczania do 10 miesięcy, wprowadzono nauczanie i przestrzeganie zasad antyseptycznych. Dzięki tym reformom szkoła spełniała europejskie standardy w zakresie kształcenia położnych i stała się jedną z najlepiej funkcjonujących instytucji tego typu w Austrii.