Ocena poznawcza konfliktu i emocjonalny wymiar strategii radzenia sobie młodzieży w sytuacji konfliktu społecznego

Celem badań było poznanie zależności pomiędzy oceną poznawczą konfliktu i emocjonalnym odzwierciedleniem znaczenia tej sytuacji oraz przebiegu własnych działań a występowaniem destruktywnej (agresji, uniku, uległości) i konstruktywnej (zadaniowej) strategii radzenia sobie młodzieży w sytuacji konfliktu społecznego. W badaniach posłużono się Kwestionariuszem Oceny Stresu (KOS) Włodarczyk i Wrześniewskiego, Trójczynnikowym Inwentarzem Stanów i Cech Osobowości (TISCO) Spielbergera i Wrześniewskiego oraz Kwestionariuszem do badania strategii radzenia sobie młodzieży w sytuacji konfliktu społecznego (KSMK) Boreckiej-Biernat. Badania empiryczne przeprowadzono w szkołach gimnazjalnych. Objęły one 893 adolescentów (468 dziewczynek i 425 chłopców) w wieku 13–15 lat. Analiza wyników badań wskazuje, że ocena sytuacji konfliktu w kategorii zagrożenia lub krzywdy/straty oraz reagowanie na nią gniewem lub lękiem współwystępuje z tendencją do destruktywnego reagowania młodzieży na konflikt. Ponadto badania wykazały, że adolescent, który znalazł się w sytuacji konfliktu, nieoceniający tej sytuacji w kategorii krzywda/strata i reagujący na nią ciekawością, skorzysta ze strategii konstruktywnej, aby poradzić sobie z tą sytuacją.