Teoretyczne inspiracje dla praktyki pracy socjalnej. Odniesienia do teorii uczestnictwa Karola Wojtyły

Przedmiotem analizy podjętej w niniejszym artykule jest teoria uczestnictwa opracowana na gruncie dociekań filozoficznych. Jest to w szczególności teoria Karola Wojtyły. Autor ten, wpisując się w personalistyczną perspektywę oglądu rzeczywistości, integruje osobę i czyn jako fundament przedmiotowej teorii. Inspiracje dla praktyki pracy socjalnej wyłaniające się z toku analizy stanowią (w zamierzeniu tego artykułu) impuls do dalszej, samodzielnej refleksji o czynnikach warunkujących procesy uczestnictwa społecznego i współdziałania w przetwarzaniu rzeczywistości życia codziennego osób, rodzin, grup społecznych, społeczności lokalnych i całych społeczeństw. Zastosowane tu narzędzie ontologicznej analizy czynnikowej może być stosowane w podobnych projektach wydawniczych. Wymiernym efektem tego działania może być kreślenie nowych pól zainteresowania łączącego teorię z praktyką, nauki humanistyczne z naukami społecznymi, medycznymi, technicznymi itp. W obszarze pracy socjalnej, która nosi znamiona dyscypliny praktycznej, konieczne jest przekraczanie tradycyjnych granic dzielących poszczególne nauki i dystansujących osiągany na ich gruncie dorobek teoretyczny, badawczy czy metodyczny. Integralność i holizm są bowiem konieczne dla pełniejszego oglądu rzeczywistości, w której podejmowane są działania na rzecz przebudowy warunków życia ludzkiego w teraźniejszości i przyszłości.