Satysfakcja z życia a poziom akceptacji choroby przez osoby starsze

Problematyka ludzi starych i starości to zagadnienie, któremu ostatnio poświęca się coraz więcej uwagi. Wynika to m.in. z faktu, że Polska należy do starzejących się społeczeństw, gdzie populacja ludzi w podeszłym wieku jest coraz liczniej reprezentowana. W pracy starano się uzyskać odpowiedź na pytanie: Czy istnieje zależność pomiędzy satysfakcją z życia osób starszych przebywających w domach pomocy społecznej a ich poziomem akceptacji choroby? Uzyskane wyniki wskazują, że satysfakcja z życia prezentowana przez osoby starsze może zostać uznana za jeden z predyktorów tego, w jaki sposób funkcjonują one w sytuacji choroby. W świetle badań należy stwierdzić, że przystosowanie do doświadczanych dolegliwości oraz postawa akceptacji choroby przez seniorów są związane z tym, na ile postrzegają oni własne życie jako satysfakcjonujące. Wysokiej akceptacji choroby sprzyja, jak pokazują wyniki badań, przede wszystkim życie w rodzinie, środowisku lokalnym. Być może wpływ na to ma fakt, że egzystencja ludzi starszych w takim otoczeniu nie jest tak naznaczona chorobą, także tą obserwowaną, jak ma to miejsce w DPS. Wydaje się również, iż instytucje pomocowe typu DPS mogą wzmacniać w ludziach starszych przekonanie o tym, że stanowią grupę odmienną, określaną przez takie cechy, jak: niedołężność, cierpienie i samotność. Tym samym w pewnym stopniu wykluczają seniorów z życia społecznego, uniemożliwiając pełnienie właściwych im ról społecznych.