Wkład słuchaczy Szkoły Głównej w Warszawie w rozwój bibliografii polskiej

Streszczenie: Szkoła Główna w Warszawie (1862–1869) mimo krótkotrwałej działalności wykształciła wielu wybitnych bibliografów, którzy wnieśli trwały wkład w rozwój bibliografii i nauki polskiej. Do grona tego należeli m.in.: Adam A. Kryński, Piotr Chmielowski, Stanisław Czarnowski, Feliks Kucharzewski i Adolf Suligowski. Prowadzone przez nich badania bibliograficzne, w ujęciu ogólnym i specjalnym, przyczyniły się nie tylko do stworzenia podstawy rozwoju niektórych dyscyplin naukowych, ale także do kształtowania świadomości i kultury bibliograficznej społeczeństwa polskiego. Specjalnością słuchaczy Szkoły Głównej były bibliografie dziedzinowe tworzone na potrzeby naukowe, jak również z pobudek patriotycznych. Ich działalność bibliograficzna znalazła rozwinięcie w okresie międzywojennym. W nurcie zainteresowań bibliograficznych słuchaczy Szkoły były także bibliografie zawartości czasopism, osobowe i zagadnień. Ich dokonania na gruncie bibliografii polskiej miały z reguły charakter pionierski, gdyż w szerokim i retrospektywnym ujęciu rejestrowały bogaty materiał dotyczący przeszłości Polski. Trzeba też docenić wysiłek słuchaczy Szkoły Głównej, którzy mimo bardzo trudnych warunków politycznych starali się stworzyć odpowiedni warsztat bibliograficzny, warunkujący rozwój poszczególnych dyscyplin naukowych. Swego rodzaju ewenementem w skali kraju był fakt, że grono słuchaczy Szkoły Głównej zdominowało działalność bibliograficzną w ujęciu dziedzinowym i zagadnieniowym w drugiej połowie XIX i na początku XX w. Zawdzięczamy im pierwsze polskie bibliografie dziedzinowe z zakresu archeologii, językoznawstwa, techniki czy prawa, które stanowią do dziś ważny element warsztatu naukowego badaczy.