Praca oczami etyka. Perspektywa personalistyczna

Autor, wychodząc od definicji pracy jako działalności zarobkowej, sięga do korzeni pojęcia głębszych niż jej zarobkowy wymiar, przyjmuje za punkt wyjścia perspektywę personalistyczną, szerszą niż chrześcijańska, i stawia pytanie: „Czy i czym praca umacnia i buduje człowieka w jego osobowym człowieczeństwie, czym zaś go może pomniejszać, blokując jego osobowy rozwój?” Odpowiedzi szuka w przekazie biblijnym i antropologii pracy proponowanej przez Jana Pawła II. Przypomina personalistyczny (idealny) model ludzkiej pracy przedstawiony w Księdze Rodzaju i cztery zawarte w nim prawdy-postulaty: by zobowiązanie do „czynienia sobie ziemi poddaną”, czyli kontynuowania „dzieła tworzenia”, nie prowadziło do degradacji środowiska; by uprawiając „ogród Eden”, harmonijnie łączyć technikę z naturą; by misja panowania nad światem służyła rozwojowi samego człowieka i po czwarte, by praca budowała więzi międzyludzkie. W drugiej części artykułu autor omawia niektóre współczesne realne trudności i wyzwania związane z etosem pracy: skłonność do sprowadzania wartości pracy wyłącznie do jej ekonomicznych efektów (błąd kapitalistycznego ekonomizmu kontynuowany dziś w ramach procesu globalizacji); bezrobocie wynikające z postępu naukowo-technicznego i zastępowania człowieka przez roboty, grożące niedającym się zaakceptować wykluczaniem bezrobotnych ze wspólnoty ludzkiej.