Wiedza płynąca z doświadczenia choroby psychicznej jako możliwość wejścia w inną rolę społeczną. Przykład funkcjonowania grup samopomocowych osób chorujących psychicznie na poziomie psychologicznym i społecznym

Teza. Osoba doświadczająca choroby psychicznej posiada wiedzę zdobytą z własnego doświadczenia, która może być zasobem używanym do pomocy innym oraz umocnienia własnej osoby. Omówione koncepcje. Coraz częściej ludzie mają doświadczenia związane z chorobami psychicznymi oraz jej konsekwencjami psychologicznymi i społecznymi. Mimo to nadal społeczeństwo przejawia wiele negatywnych postaw względem osób doświadczających problemów ze zdrowiem psychicznym. Istotnym problemem jest także stygmatyzacja tej grupy oraz jej skutki. Doświadczanie choroby psychicznej wiąże się jednak z nabyciem osobistej wiedzy, która może posłużyć do pomagania  np. innym chorującym oraz zmieniać postawy społeczne. Taką możliwość daje uczestniczenie w grupach samopomocowych osób chorujących psychicznie, które są ogniwem procesu zdrowienia, umacniają jednostkę i pozwalają na przeciwdziałanie negatywnym skutkom choroby, oraz wykorzystanie osobistego potencjału i doświadczenia płynącego z własnego procesu dochodzenia do zdrowia. Wyniki i wnioski. Działania oparte na własnej wiedzy zdobytej podczas doświadczenia choroby dają możliwość wykorzystania trudnej sytuacji choroby. Oryginalność/wartość poznawcza podejścia. Choroby psychiczne oraz ich konsekwencje są istotnym problemem, ich skutki dotykają jednostek oraz całego społeczeństwa. Tematyka grup samopomocowych osób chorujących psychicznie dopiero rozwija się na polskim gruncie nauki.