Nieokreśloność gatunkowa i rozbieżność interpretacji: postmodernistyczne spojrzenie na Salome Oscara Wilde’a

Oscar Wilde. Mistrz ciętej riposty i błyskotliwego aforyzmu a jednocześnie przenikliwy obserwator wyższej klasy społeczeństwa wiktoriańskiego. W swojej twórczości wielokrotnie krytykuje społeczeństwo brytyjskiego dekadentyzmu, jednak nigdy w sposób oczywisty. Najlep-szym tego przykładem jest sztuka Salomé, przez wielu krytyków traktowana jako dramat czy też klasyczna tragedia, będąca jednak zawoalowaną drwiną a nawet metaforą zdegenerowanych wyższych sfer brytyjskiego fi n de siècle. Autor celowo defamiliaryzuje sztukę poprzez osadzenie akcji w czasach biblij nych w celu nie tylko spotęgowania jej odbioru, ale także zapobiegnięcia automatyzacji percypowania. Dzięki temu Salomé jest nie tylko głównym obrazem archetypu femme fatale czyli kobiety fatalnej, ale staje się także samoświadomym i samorefl eksyjnym satyrycznym krytycyzmem. Jednakże taka interpretacja możliwa jest tylko przy postmodernistycznym spojrzeniu na teorię parodii i autoironii reprezentowaną m.in. przez Lindę Hutcheon czy Michele Hannoosh.