Sprzedaż bezpośrednia a bezpieczeństwo żywności pochodzenia zwierzęcego na przykładzie praktyk w powiecie tczewskim

Na rynku spożywczym dominują produkty wysoko przetworzone. Szeroka oferta produktów żywnościowych sprawia, że konsumenci są bardziej wymagający i dokonują zakupów z większą świadomością. Poszukują żywności atrakcyjnej sensorycznie, o sprawdzonym źródle pochodzenia, spełniającej wymagania dotyczące bezpieczeństwa, w tym stosowanych substancji dodatkowych oraz ich dozwolonych ilości, poziomów substancji zanieczyszczających, pozostałości pestycydów, warunków napromieniania żywności, po działania podejmowane w trakcie produkcji czy obrotu żywnością, których celem jest przede wszystkim zapewnienie, aby żywność była bezpieczna dla ludzkiego zdrowia i życia.. Wymagania te powinna również spełniać żywność sprzedawana w systemie sprzedaży bezpośredniej. Zgodnie z definicją żywność ta jest produkowana z surowców własnych podmiotu prowadzącego działalność wytwórczą i przeznaczona do sprzedaży bezpośredniej. Przedmiotem niniejszej pracy była analiza wymogów formalnych dotyczących sprzedaży bezpośredniej produktów spożywczych w celu określenia, czy aktualnie obowiązujący system prawny zapewnia bezpieczeństwo żywności sprzedawanej bezpośrednio. Przeprowadzono wywiad z pracownikiem Powiatowego Inspektoratu Weterynarii w Tczewie oraz pilotażowe badanie ankietowe wśród dziesięciu celowo dobranych producentów z terenu powiatu tczewskiego. Respondenci stanowili 34 % producentów żywności pochodzenia zwierzęcego sprzedawanej bezpośrednio. Kwestionariusz ankietowy składał się z pytań o datę rejestracji działalności, sposoby zapewnienia bezpieczeństwa wytwarzanym produktom oraz częstotliwość kontroli Inspekcji Weterynaryjnej. Wykazano, że zarówno system prawny, sposób wytwarzania, jak i system kontroli gwarantuje bezpieczeństwo tego rodzaju żywności w badanej grupie. Obserwacje z badań pilotażowych posłużą do przeprowadzenia analogicznych badań na większej, reprezentatywnej grupie respondentów.