Wspólny dom. „Ekologiczna” encyklika papieża Franciszka

Celem encykliki papieża Franciszka Laudato si’ nie jest ani rozstrzyganie toczących się sporów wokół przyczyn kryzysu ekologicznego, ani też proponowanie konkretnych rozwiązań. Papież odsłania raczej głębokie korzenie tego kryzysu. Tkwią one w chciwym i bezmyślnym odniesieniu człowieka do otaczającego go świata. Nastawienie to prowadzi do „rozrzutnego i konsumpcyjnego nadrozwoju”, w ramach którego nieliczni korzystają z bogactw, które pierwotne zostały przeznaczone dla wszystkich. Problematyka ekologiczna jest ściśle związana z kwestią społeczną i problematyką ubóstwa. Słowem kluczowym do zrozumienia tej encykliki jest niewątpliwie pojęcie „ekologii ludzkiej”, a więc logiki, dzięki której człowiek troszczy się nie tylko o habitaty roślin i zwierząt, ale respektuje życie i wymagania ludzkiej natury w każdym pojedynczym człowieku, niezależnie od jego stanu zdrowia, zamożności czy stadium rozwoju. Ekologia nie jest dla papieża Franciszka marginalnym tematem w chrześcijaństwie, ale dotyka samego sedna życia zbudowanego na Dobrej Nowinie. Dlatego istotna jest także duchowość ekologiczna, w ramach której będzie pielęgnowane właściwe odniesienie do samego człowieka oraz do świata przyrody.