Towarzyszenie wychowawcze według pedagogiki ignacjańskiej

Współczesna rzeczywistość wychowawcza zdaje się wymagać stale nowych form bycia rodzicem, nauczycielem, wychowawcą, pedagogiem. Szybka zmiana paradygmatów życia społecznego stawia przed wychowaniem nie lada wyzwanie. Towarzyszenie wychowawcze inspirowane pedagogiką ignacjańską może stanowić jedną z odpowiedzi na to wyzwanie. Artykuł prezentuje ideę towarzyszenia wychowawczego wypływające z pedagogiki zakorzenionej w aksjologii chrześcijańskiej, gdzie godność człowieka stanowi istotną wartość. W tym świetle istotne wydaje się być podążanie za uczniem, dostosowywanie się do jego tempa rozwoju a jednocześnie dzielenie się z nim doświadczeniem i wskazywanie tego co prawdziwe, życiodajne i twórcze. Być może trzeba na nowo wymyślić wychowawcę, nauczyciela, rodzica, który towarzysząc dziecku, młodemu człowiekowi będzie potrafił wskazać właściwe zasady i reguły życia w ponowoczesnym świecie, a przede wszystkim przekazać motywy życia i nadziei.