Anonimowość rodziców genetycznych a dobrostan zdrowotny dziecka. Uwagi na tle Rekomendacji 2156(2019) Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy

Artykuł podejmuje problem zdrowotnego interesu dziecka poczętego w wyniku zastosowania technik wspomaganej medycznie prokreacji z użyciem obcych komórek rozrodczych. Zastosowanie nowoczesnych technologii medycznych staje się coraz bardziej powszechne, a procedury, które jeszcze kilka lat temu postrzegane były jako eksperymentalne, obecnie stają się świadczeniami standardowymi. Nie oznacza to jednak, że nie niosą za sobą żadnych zagrożeń. Prezentowany tekst obejmuje problematykę tych zagrożeń i konfliktów dla członków rodziny związanych z wykorzystaniem technologii do poczęcia i urodzenia dziecka. Chodzi o zapewnienie tzw. dobrostanu fizycznego i psychicznego związanego z faktem pochodzenia od określonych osób. Polskie prawo nie daje możliwości udostępnienia informacji identyfikujących dawcę komórek rozrodczych, a granice informacji zostały określone wąsko. Pozwala to na sformułowanie tezy, która jest weryfikowana w tekście, że ustawodawca polski nie zapewnia realizacji prawa do poznania własnej tożsamości genetycznej jako prawa do informacji w zakresie genomu dawcy ani tym bardziej prawa do poznania tożsamości dawców gamet jako prawa do informacji w zakresie danych identyfikujących dawcę. W tekście przedstawiono postulaty de lege ferenda na podstawie rozwiązań włoskich oraz Rekomendacji 2156(2019) Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy.