Lex petrolea jako autonomiczny reżim prawny prawa międzynarodowego

Specyficzny dział lex petrolea wykształcił się na gruncie doktryny krajowej i międzynarodowej, ustawodawstw krajowych regulujących sektor energetyczny, umów naftowych, orzecznictwa, a także praktyki podmiotów funkcjonujących w przemyśle naftowym. Zarówno procesy internacjonalizacji, jak i rozwiązania partykularnych problemów w tym sektorze są globalnie bardzo podobne i podążają raczej za trendami międzynarodowymi niż krajowymi. Doktryna światowa boryka się jednak z brakiem powszechnej zgody co do uznania bądź nieuznania lex petrolea za odrębny reżim prawny. Celem artykułu jest uporządkowanie wiedzy z tego zakresu w drodze analizy dorobku doktryny prawa międzynarodowego, umów zawieranych dla umożliwienia dokonywania czynności sektorze naftowym, relewantnych orzeczeń sądów arbitrażowych i praktyki działania zaangażowanych podmiotów. Po ustaleniu istoty lex petrolea oraz kształtu normatywnego tego reżimu, wyniki analizy porównano z poszczególnymi założeniami przyjętymi w Raporcie Grupy Roboczej Komisji Prawa Międzynarodowego, zawierającym propozycję kryteriów uznania grupy norm dotyczących szczególnego zakresu merytorycznego za reżim autonomiczny i stosowania jej jako lex specialis. Pozwoliło to na potwierdzenie hipotezy, że lex petrolea stanowi autonomiczny reżim prawny.