Współdziałanie podmiotów władzy publicznej na rzecz rozwoju

Artykuł obejmuje analizę prawnych instrumentów służących wzmocnieniu współpracy struktur rządowych i samorządowych, opartej na wzajemnie powiązanych działaniach podmiotów władzy wykonawczej. Wskazując nowe, prawne formy działania podmiotów władzy publicznej, występujące w sferze prowadzenia polityki rozwoju, szczególne znaczenie przypisać należy aktom polityki rozwoju ‒ strategiom rozwoju i programom, stanowiącym wynik prawnie uporządkowanego procesu ich przygotowania i przyjmowania przez współpracujące podmioty władzy wykonawczej. Swoisty układ stosunków w sferze prowadzenia polityki rozwoju doprowadził również do wykształcenia nowego typu zorganizowania współpracy w strukturach podmiotów władzy wykonawczej, określonego jako konsensualny mechanizm modelowania stosunków prawnych. Tworzą go nietypowe, dwustronne formy współdziałania podmiotów publicznych (kontrakt wojewódzki, kontrakt terytorialny i umowa partnerstwa), determinowane realizacją wspólnych celów publicznych. Te umowne formy współpracy służące wyznaczaniu relacji pomiędzy hierarchicznie niepodporządkowanymi podmiotami publicznymi władzy wykonawczej (wyznaczając wzajemne publicznoprawne relacje) mogą skutkować modyfikacją gwarantowanego ustawowo zakresu samodzielności podmiotów tych stosunków. Dlatego istota problematyki współadministrowania zasadza się na tym, że wyznaczanie wzajemnych relacji pomiędzy współdziałającymi podmiotami władzy publicznej determinować powinny ‒ obok uwarunkowań celowościowych, organizacyjnych i funkcjonalnych ‒ przede wszystkim założenia ustrojowe.