ZWOLNIENIE PRACOWNIKA Z OBOWIĄZKU ŚWIADCZENIA PRACY W OKRESIE WYPOWIEDZENIA

W artykule przedstawiono instytucję zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia. Instytucja ta stanowi przede wszystkim wytwór praktyki obrotu gospodarczego, poparty częściowo poglądami doktryny i judykatury. Ze względu na brak regulacji prawnej tej instytucji przy jej stosowaniu pojawia się wiele wątpliwości związanych między innymi z dopuszczalnością odsunięcia pracownika od świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia na mocy jednostronnego oświadczenia woli pracodawcy, wysokością wynagrodzenia otrzymywanego przez pracownika w czasie tego zwolnienia czy możliwością jego odwołania. W artykule podjęto rozważania dotyczące zgodności zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia z naturą stosunku pracy oraz zasadami prawa pracy, wskazano również ewentualne przesłanki dopuszczalności stosowania tej instytucji oraz jej charakter prawny i skutki prawne. Zasadniczym wnioskiem de lege ferenda sformułowanym w artykule jest dokonanie kompleksowej regulacji prawnej przedstawionej instytucji w Kodeksie pracy. Jednocześnie korzystanie z tej instytucji powinno zostać ograniczone do przypadków, w których faktyczne zatrudnianie pracownika w okresie wypowiedzenia niesie za sobą ryzyko naruszenia lub zagrożenia słusznego interesu pracodawcy.