ZWALCZANIE NIEUCZCIWEJ KONKURENCJI. ROZWAŻANIA NA TLE ZBIEGU PRZEPISÓW PRAWA CYWILNEGO I KARNEGO

Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji określa zachowania niedozwolone, które nazywa czynami nieuczciwej konkurencji, a które w swej istocie obejmują delikty cywilne. Typizacja takich zachowań stanowi zarazem trzon uregulowań zawartych w tej ustawie. Poza unormowaniami cywilnoprawnymi ustawa przewiduje również wzmocnienie ochrony uczestników obrotu gospodarczego przed czynami nieuczciwej konkurencji, którą mają zapewniać przepisy karne. Unormowania cywilne i karne, chociaż z założenia regulują tę samą materię, zawierają jednak nie tylko różne rozwiązania prawne, co byłoby zrozumiałe, uwzględniając odmienności wynikające z natury każdej z gałęzi prawa, lecz także określają – nie zawsze w jednolity sposób – znamiona tych czynów. Dotyczy to zarówno opisu czynów nieuczciwej konkurencji (na przykład ujawnienie tajemnicy przedsiębiorstwa czy niedozwolonego naśladownictwa produktów w porównaniu z odpowiadającymi im czynami karalnymi), jak i innych zagadnień, w tym w szczególności związanych z terminami przedawnienia czy formą zachowania, jaką mogą przybrać czyny nieuczciwej konkurencji – z jednej strony, oraz czyny karalne – z drugiej. Rozbieżności, jakie w tym względzie można odnotować między przepisami prawa cywilnego i karnego powołanej ustawy, stanowią asumpt do ich pogłębionej analizy. Wnioski wysunięte na tej podstawie winny zaś wyznaczać kierunek oczekiwanych zmian w przepisach, a w konsekwencji – wyeliminować wątpliwości utrudniające ich praktyczne stosowanie.