KRYZYS STREFY EURO I JEGO ŹRÓDŁA W FUNKCJONOWANIU PAŃSTWA OPIEKUŃCZEGO

W tekście autor wskazuje na rzadziej dyskutowane problemy instytucjonalne i politykę prowadzoną w ramach strefy euro. Zwraca uwagę na, niezgodne z teorią integracji, wcześniejsze stworzenie unii monetarnej niż unii gospodarczej (wspólnej polityki budżetowej, podatkowej itd.) na stworzone surogaty w postaci kryteriów z Maastricht oraz Paktu stabilizacji i rozwoju. Podkreśla też zmiękczanie tych reguł w praktyce w stosunku do członków założycieli. Wreszcie, wskazuje na zdumiewający brak „reguł wyjścia” z takiej strefy. Autor ostrzega jednak, że problemy eurostrefy są – mimo ich znaczenia – jedynie przejawem głębszego i bardziej długotrwałego kryzysu Europy Zachodniej, a właściwie Zachodu w całości. Źródłem problemów strefy euro jest głęboki kryzys państwa opiekuńczego, którego coraz bardziej pogarszające się finanse spowodowały ów proces przyspieszonego zadłużania się państw. Od kryzysu tego nie ucieknie się poprzez szybszy wzrost gospodarczy, gdyż to właśnie wysoki poziom wydatków publicznych w relacji do PKB jest głównym czynnikiem coraz silniejszego spowolnienia gospodarczego na Zachodzie. Dlatego kryzys Zachodu będzie trwać jeszcze wiele lat.