Polityczny islam, świecka opozycja?

W artykule dokonana została analiza, w jaki sposób rządy partii zakorzenionej w umiarkowanym islamie mogą wpłynąć na świecką demokrację w Turcji, rozwój państwa i jego relacje zewnętrzne. Argumentując, że sekularyzm w rozwiniętych demokracjach może być produktem demokracji jako takiej, tak samo, jak dzieje się to odwrotnie, w artykule utrzymuje się, iż konsolidacja demokracji może zapewniać dalszą konsolidację tureckiego sekularyzmu i trwałe dążenie w kierunku umiarkowanego politycznego islamu. Poza demokratycznymi konserwatywno-islamistycznymi aktorami i innymi czynnikami, demokratyczna konsolidacja wymaga istnienia silnych partii politycznych, by laiccy i umiarkowanie islamistyczni aktorzy mogli się równoważyć. W artykule rozważa się także, czy istnieje w Turcji realna siła opozycyjna na poziomie ogólnopaństwowym lub systemowym, skupiając się głównie na politycznym islamie. Główną tezą jest stwierdzenie, że chociaż polityczny islam jest obecnie najwyraźniejszym głosem opozycyjnym, jest także wpisany w tradycję państwową.