Język w czasie epidemii, epidemia w języku

Artykuł traktuje o trudnościach związanych z pojawieniem się w języku nowych sformułowań, metafor, słów odnoszących się do epidemii koronawirusa SARSCoV-2, a także o dyskursie publicznym, który przyczynił się do rozprzestrzeniania się zjawiska nazywanego dziś epidemią strachu. Dzieląc językowe novum na epidemię śmiechu i epidemię strachu, prezentuję reprezentatywne dla obu grup przykłady wypowiedzi, m. in. neologizmy, komentarze widniejące na memach, wypowiedzi ówczesnego ministra zdrowia. Analizuję, jakie są przyczyny ich powstawania, skutki oraz językowe wyznaczniki. Na koniec próbuję odpowiedzieć na pytanie, jaką funkcję pełnią wypowiedzi wywołujące strach oraz odwołujące się do komizmu. Całość przystosowana została do wykorzystania podczas lekcji języka polskiego w szkole ponadpodstawowej.