Open Access„Kochają tylko psy”. Psia buda i ludzkie szczenię (w Psich latach Günthera Grassa i Nakarmić kamień Bronki Nowickiej)
Author(s) -
Katarzyna KuczyńskaKoschany
Publication year - 2017
Publication title -
polonistyka innowacje
Language(s) - Polish
Resource type - Journals
ISSN - 2450-6435
DOI - 10.14746/pi.2017.1.5.3
Subject(s) - theology , physics , philosophy , art
Tekst jest próbą na temat relacji psa i człowieka w literaturze na wybranych przykładach. To psy zniewolone przez człowieka, czyli psy Adolfa Hitlera, w wierszu Wisławy Szymborskiej pt. Monolog psa zaplątanego w dzieje (2004) i w powieści Güntera Grassa Psie lata (Hundejahre, 1963). To także psy pozwalające człowiekowi żyć, uczące człowieka podmiotowej cielesności, wolności i przyjaźni, partnerskie, kochające. Tu przede wszystkim ważny jest przykład prozy Bronki Nowickiej z tomu Nakarmić kamień (2015) oraz wiersza dziecięcego Danuty Wawiłow pt. Babcia i pudel. Autorka tekstu konkluduje, że psia buda, psia sierść i psia obecność są wielokrotnie niezbędne, by człowiek nie zagubił się w świecie.