O MITACH I OBRAZACH KOBIECOŚCI W PROZIE SWIETŁANY ALEKSIJEWICZ

Celem artykułu jest interpretacja prozy Swietłany Aleksijewicz ukierunkowana przede wszystkim na ogląd postaci kobiecych, dokonywany między innymi przez pryzmat mitu matki, leżącego u podstaw kultury rosyjskiej. Na podstawie zbiorów reportaży Wojna nie ma w sobie nic z kobiety, Czarnobylska modlitwa. Kronika przyszłości oraz Czasy second-hand. Koniec czerwonego człowieka zwrócono uwagę na motywację przedstawianych przez autorkę postaw i wizerunków bohaterek wspomnianych utworów. Historie współczesnych kobiet, utrwalone przez laureatkę Nagrody Nobla, z jednej strony stanowią materiał egzemplifikujący stereotypowe widzenie kobiety radzieckiej w społeczeństwie, z drugiej zaś służą wykryciu cech spajających te obrazy, nierzadko zakorzenionych w mitologii słowiańskiej i chrześcijaństwie. Tekst prezentuje również analizę poetyki pisarstwa Aleksijewicz, stanowi próbę wskazania na dokumentacyjny charakter tej prozy jako nośnika mitu.