Kwestia obsady stanowisk magistrów militum za panowania cesarza Zenona (474–491)

Kwestia obsady stanowisk magistrów militum za panowania cesarza Zenona (474–491). Wywodzący się z Izaurii cesarz Zenon, to władca zmagający się bardziej z wewnętrznymi przeciwnikami, którzy podejmowali próby odebrania mu władzy (uzurpacje Bazyliskosa 475–476, Marcjana 479, Illusa i Leoncjusza 484–488) niż z wrogami zewnętrznymi. Kariera Zenona, zanim został władcą miała charakter wojskowy. Z pewnością był komesem domesticorum i magistrem militum per Orientem, a część uczonych uważa, że mógł zajmować również stanowisko magistra militum per Thracias oraz magistra militum praesentalis. Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie czym kierował się dysponujący bogatym wojskowym doświadczeniem cesarz przy powoływaniu magistrów militum. Przegląd dostępnych informacji, dotyczących powoływania magistrów militum przez Zenona prowadzi do wniosku, że stanowiska te były środkiem do pozyskiwania lub wynagradzania ludzi, których wsparcie było z jakichś względów potrzebne cesarzowi. Najwyższe stanowiska dowódcze stosunkowo często rozdawane były członkom cesarskiej rodziny czy rodzin wpływowych osobistości na dworze cesarskim względnie ich protegowanych. Trzeba zaznaczyć, że kandydaci na magistrów militum dysponowali najczęściej jakimś wojskowym doświadczeniem, ale nie musiało być ono szczególnie bogate.