Pozytywne definicje rodziny chrześcijańskiej w magisterium papieskim po Soborze Watykańskim II jako wyzwanie dla inicjatyw duszpasterskich w Roku Rodziny Amoris Laetitia

W nauczaniu Kościoła rodzina oparta na związku mężczyzny i kobiety jawi się jako duszpasterski priorytet i podstawowa rzeczywistość, której należy poświęcać szczególną uwagę. W związku z Synodem Biskupów o Rodzinie ów temat często pojawiał się w medialnych i naukowych dyskusjach. Należy jednak zauważyć, że prezentowany w nich obraz rodziny nie zawsze odnosił się do jej pozytywnego wymiaru. W debatach niejednokrotnie pojawiały się kwestie związane z kryzysem rodziny, podejmowano dyskusje dotyczące miejsca rozwodników w Kościele i ich ewentualnego dopuszczenia do komunii św., zajmowano się szeregiem niepokojących faktorów zmierzających do osłabienia czy nawet dezintegracji tej podstawowej komórki społeczeństwa. Warto jednak zauważyć, że w nauczaniu Kościoła rodzina przede wszystkim ukazywana jest jako rzeczywistość pozytywna. W niniejszym opracowaniu autor skupił się na dwóch podstawowych terminach, do których w nauce o rodzinie odwoływali się następcy św. Piotra począwszy od św. Pawła VI do Franciszka, a które znalazły swoje potwierdzenie także w adhortacji Amoris laetitia. Są to: rodzina jako podstawowa komórka społeczna oraz rodzina jako Kościół domowy.