Różnice płci w odstępowaniu od przestępczości

Odstąpienie od przestępczości stało się w kryminologii i praktyce resocjalizacyjnej dominującą kategorią badawczą ostatnich dekad. Coraz lepsze rozumienie procesu wraz z identyfikacją czynników wspierających odstąpienie od przestępczości pozwala na stosowanie bardziej adekwatnych praktyk resocjalizacyjnych i wzmacnianie aktywności przestępców w ich dążeniu do zerwania z życiem przestępczym. Niniejszy artykuł ma na celu prezentację współczesnej wiedzy o procesie odstąpienia od przestępczości u kobiet i mężczyzn. Najpierw autor prezentuje główne ujęcia definicyjne. Następnie analizuje czynniki strukturalne i indywidualne obecne w procesie odstąpienia od przestępczości. Akcentowane są przede wszystkim różnice występujące u kobiet i mężczyzn. Mężczyźni odstępują od przestępczości w wyniku działania czynników związanych ze statusem społecznym (zatrudnienie, małżeństwo), podczas gdy kobiety akcentują rolę czynników związanych z relacjami osobistymi (rodziną, przyjaciółmi, znajomymi, kuratorami, terapeutami) w procesie zmiany. Analiza literatury stanowi niezbędny etap zrozumienia procesu odstąpienia od przestępczości, co pozwala na projektowanie i prowadzenie badań własnych wśród różnych grup przestępców. Na koniec autor podaje wskazówki dla praktyki resocjalizacyjnej: trzeba wierzyć w potencjał osoby i go wspierać, a równocześnie podejmować konieczne kroki terapeutyczne, należy wzmacniać motywację przestępców do zmiany stylu życia poprzez koncentrację na mocnych stronach jednostki, zwracać uwagę na odmienność płci w procesie odstąpienia od przestępczości oraz tworzyć przyjazne środowisko do zmiany, w którym zaangażowanych jest wiele agend społecznych.