Znaczenie wsparcia dla funkcjonowania psychofizycznego osób opiekujących się bliskimi z chorobą Alzheimera

Choroby neurodegeneracyjne to wrodzone bądź nabyte postępujące choroby układu nerwowego. Ich patologia wiąże się z utratą komórek nerwowych, zaś istota procesu chorobowego wiedzie do wystąpienia wielu objawów uszkodzeń neurologicznych, związanych z funkcją motoryczną (np. ataksja) oraz z pamięcią (demencja). Proces wiodący do pojawienia się objawów choroby neurodegeneracyjnej rozpoczyna się znacznie wcześniej, zanim się one pojawią. Przebiega często przez wiele lat i bywa bezobjawowy. Pierwsze symptomy pojawiają się gdy znacząca liczba neuronów ulegnie uszkodzeniu, bądź uszkodzenie dotyczy określonej części ośrodkowego układu nerwowego. Jedną z chorób neurodegradacyjnych jest choroba Alzheimera . Dotyczy głównie osób po 65. roku życia i dotyka 5-7% populacji. Czas jej trwania wynosi ok. 8-14 lat. Specyfiką choroby jest stopniowe i nieodwracalne zaburzenie homeostazy organizmu, zaburzenia procesów poznawczych i postępujący zanik pamięci, który prowadzi do zaburzeń orientacji wzrokowo-przestrzennej. Pojawiająca się apraksja skutkuje niemożnością posługiwania się przyborami codziennego użytku. W późnej fazie otępienie jest bardzo nasilone zaś pamięć często ograniczona jedynie do faktów autobiograficznych. Zaburzenia mowy są na tyle zaawansowane, że chory może wypowiadać pojedyncze słowa. Występują również zaburzenia emocjonalne, przejawiające się apatią lub agresywnością. Zaburzenia  obejmują również problemy z przeżuwaniem, przełykaniem i kontrolą zwieraczy.  Występowanie choroby w strukturze rodziny wywołuje liczne zmiany oraz wyrzeczenia ze strony jej członków.