The role of age in social cognition: Comparison of young, middleaged, and older adults in sarcasm understanding

Η παρούσα έρευνα αποσκοπούσε να εξετάσει τη σχέση ηλικίας - κοινωνικής νόησης. Το δείγμα αποτελούνταν από 72 άτομα, ηλικίας 20 ως 82 ετών, κατανεμημένα σε τρεις ομάδες ηλικίας: τους «Νέους Ενήλικες» (Μ.Ο. = 25 έτη, Τ.Α. = 3.7 έτη), τους «Μεσήλικες» (Μ.Ο. = 51.2 έτη, Τ.Α. = 7.5 έτη) και τους «Ηλικιωμένους» (Μ.Ο. = 72.1 έτη, Τ.Α. = 4.9 έτη). Οι τρεις ομάδες ήταν εξισωμένες ως προς το φύλο και το μορφωτικό επίπεδο. Στους συμμετέχοντες χορηγήθηκε η Δοκιμασία Κοινωνικού Συμπερασμού (Απλός) [ΔΚΣ(Α). Social Inference (Minimal) – SI(M): Part 2 of the ΤΑSIT, McDonald, Flanagan,Rollins & Kinch, 2003], η οποία εξετάζει εάν ο συμμετέχοντας κατανοεί το σαρκασμό και μπορεί να τον διακρίνει από την ειλικρίνεια. Στην ομάδα των ηλικιωμένων χορηγήθηκαν επιπλέον η Δοκιμασία Σύντομης Γνωστικής Εκτίμησης (ΔΣΓΕ, Mini Mental State Examination, MMSE, Folstein, Folstein, & McHugh, 1975, προσαρμογή στον ελληνικό πληθυσμό: Fountoulakis, Tsolaki, Chatzi & Kazis, 2000) και η Γηριατρική Κλίμακα Κατάθλιψης-15 (ΓΚΚ-15, Geriatric Depression Scale–15, GDS-15, Yesavage, et al., 1982-1983, προσαρμογή στον ελληνικό πληθυσμό: Fountoulakis, Tsolaki, Iacovides, et al., 1999). Τα αποτελέσματα για τους ηλικιωμένους έδειξαν ότι όσο πιο χαμηλή η βαθμολογία στη ΔΣΓΕ και όσο πιο υψηλή στη ΓΚΚ-15, τόσο χαμηλότερη η επίδοση στη ΔΚΣ(Α). Για το σύνολο του δείγματος, τα αποτελέσματα έδειξαν πως η ηλικία 2 συνδέεται αρνητικά με την ικανότητα κατανόησης του σαρκασμού και η αυτο- αναφερόμενη υπερχοληστεριναιμία αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα στην παραπάνω σχέση.