Η σημειολογία της εικόνας στην Τέχνη και την Εκπαίδευση

Τα τελευταία χρόνια το Διαδίκτυο έχει ενισχύσει και βελτιώσει σημαντικά την ικανότητά μας να προβάλλουμε εικόνες μεταξύ μας, αφού τώρα μπορούμε να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας όχι μόνο ως θεατή και «καταναλωτή» εικόνων αλλά και ως δημιουργό και χρήστη αυτών. Η συγκεκριμένη μελέτη διεισδύσει στον κόσμο της εικόνας η οποία μέσα στο πέρασμα του χρόνου, ανελλιπώς καταγράφει την ανθρώπινη δραστηριότητα και αποτυπώνει την σκέψη του, η οποία αντανακλά τις βαθύτερες αναζητήσεις του. Μέσα από τις οπτικές διατυπώσεις που χαρακτηρίζουν το κάθε έργο, διαφαίνεται η εκφραστική διάσταση που προσλαμβάνει η εικόνα μέσα από τις διαδικασίες προσδιορισμού και κωδικοποίησης της πληροφορίας. Οι εκφάνσεις αυτές αναμειγνύονται με λογικές προσεγγίσεις και ερμηνείες, οι οποίες συχνά μέσα από διαδικασίες σύγκρουσης και αμφισβήτησης, αναδεικνύουν την ουσία αυτών των αναζητήσεων. Μέσα από διαρκείς ζυμώσεις η έκταση των εκφραστικών προσεγγίσεων που χαρακτηρίζει την εικόνα έχει καταφέρει να διανύσει όλο το φάσμα, το οποίο εκτείνεται από την αναπαραστατική τέχνη, μέχρι την αφηρημένη τέχνη και τις εννοιολογικές προεκτάσεις της, που άνθησαν την περίοδο του μοντερνισμού. Τα γλωσσικά μοτίβα τής εκάστοτε εποχής και των κινημάτων χαρακτηρίζονται από λογικές προσέγγισης σε συνδυασμό με τις παραμέτρους που επισημαίνονται, αναδεικνύοντας το στοιχείο και την σημασία της αλληλεπίδρασης, από όπου και αν προέρχεται. Η ανάγκη αναζήτησης νέων εκφραστικών μέσων, καθώς και η εξελικτική πορεία ως προς τους τρόπους αποτύπωσης της ίδιας της εικόνας στην εκπαίδευση, προβάλλουν συνεχώς νέα αφηγηματικά μοντέλα, που σε επίπεδο σύλληψης και σύνθεσης είναι αυτά που καθορίζουν την τελική έκβασή του οπτικού αποτελέσματος.