Διερεύνηση των σχέσεων μεταξύ των σωματομετρικών χαρακτηριστικών και των επιπέδων φυσικής δραστηριότητας σε ελληνικούς μαθητικούς πληθυσμούς

O σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η καταγραφή των σωματομετρικών χαρακτηριστικών και των επιπέδων φυσικής δραστηριότητας, καθώς και η διερεύνηση των σχέσεων μεταξύ τους, σε παιδιά Δημοτικού και Γυμνασίου της Κεντρικής Μακεδονίας. Ένα εθελοντικό δείγμα 1233 μαθητών/ -τριών (312 αγοριών και 328 κοριτσιών της ΣΤ΄ Δημοτικού και 291 αγοριών και 302 κοριτσιών της Γ΄ Γυμνασίου) που προερχόταν από σχολεία αστικής, ημιαστικής και αγροτικής περιοχής της Κεντρικής Μακεδονίας, τα οποία επιλέχθηκαν με διαστρωματοποιημένη δειγματοληψία βάσει των κωδικών τους αριθμών, υποβλήθηκαν σε ανθρωπομετρικές μετρήσεις (βάρος, ύψος, δείκτη μάζας σώματος, περίμετρο μέσης). Επιπλέον, με τη βοήθεια ενός σταθμισμένου ερωτηματολογίου υπολογίστηκε η συνολική φυσική δραστηριότητα των παιδιών. Η ανάλυση και η επεξεργασία των δεδομένων έδειξε ότι το 34.2% των αγοριών του Δημοτικού και το 33.3% των αγοριών του Γυμνασίου ήταν υπέρβαρα ή παχύσαρκα. Αντίστοιχα, το 36.7% των κοριτσιών του Δημοτικού και το 26,9% των κοριτσιών του Γυμνασίου ήταν υπέρβαρα ή παχύσαρκα. Το 19.27% του συνόλου των μαθητών υπολείπονταν του στόχου, τουλάχιστον μιας ώρας καθημερινής φυσικής δραστηριότητας, ενώ 61.08% του συνόλου των μαθητών υπερέβαιναν τα όρια  των πέντε ωρών καθιστικής  ασχολίας  ημερησίως. Εντοπίστηκε μια χαμηλή θετική σημαντική συσχέτιση μεταξύ του ΔΜΣ και των αναλωμένων ωρών σε Καθιστικές Δραστηριότητες ημερησίως (r=.09, p<.01). Αντίθετα, προέκυψε μια αρνητική, παρόμοια χαμηλή, σημαντική συσχέτιση μεταξύ του ΔΜΣ και των αναλωμένων ωρών στις καθημερινές Φυσικές Δραστηριότητες (r=-.09, p< .01). Τα αυξημένα ποσοστά υπέρβαρων και παχύσαρκων Ελλήνων μαθητών/-τριών που διαπιστώθηκαν και στην παρούσα μελέτη, δείχνουν ότι  σχετίζονται σε κάποιο βαθμό με τις καθημερινές φυσικές ή καθιστικές τους δραστηριότητες. Οι στρατηγικές πρωτογενούς πρόληψης, επομένως, για την αντιμετώπιση της παιδικής παχυσαρκίας, προάγγελου των μεταβολικών και καρδιαγγειακών παθήσεων στον ενήλικο πληθυσμό, θα πρέπει να επικεντρώνονται στην αύξηση των ωρών της φυσικής δραστηριότητας στην παιδική ηλικία, σαν παράγοντα αύξησης της ημερήσιας δαπάνης ενέργειας και διασφάλισης της φυσικής επάρκειας των παιδιών.