Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΑ ΟΡΙΑ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ: ΜΙΑ ΨΥΧΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ

Το άρθρο επιχειρεί μια ψνχοκοινωνιολογική κατανόηση των σχέσεων γιατρών και νοσηλευτών/τριών στο πλαίσιο των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ). Η έρευνα στη ΜΕΘ επιχείρησε να κατανοήσει τον τρόπο με τον οποίο οι νοσηλευτές/τριες αιτιολογούν τις συμπεριφορές τους, αναφορικά με την κυρίαρχη ομάδα των γιατρών. Μέσα από την καταγραφή των εξουσιαστικών σχέσεων, όπως αυτές προσδιορίζονται από τον κυρίαρχο ιατρικό λόγο, η ανάδειξη του φαινομένου της «εσωτερικοποίησης των αποδόσεων», από την πλευρά των νοσηλευτών/τριών (η μονόπλευρη απόδοση αιτιών στα εσωτερικά χαρακτηριστικά του αντικειμένου της παρατήρησης) μοιάζει να είναι το αποτέλεσμα της ενεργοποίησης της νόρμας της «εσωτερικότητας». Η «ψυχολογιοποίηση» (η αιτιοκρατική σύνδεση της συμπεριφοράς με τα εσωτερικά χαρακτηριστικά) αποκρύπτει το εξουσιαστικό πλαίσιο, εντός του οποίου κατασκευάζονται οι πραγματικότητες των ΜΕΘ, και συγκαλύπτει τις κοινωνικές ωφέλειες που βρίσκονται πίσω από την ενεργοποίηση της.