Αιτιολογικοί παράγοντες των διαταραχών αυτιστικού φάσματος(ΔΑΦ)

Οι αυτιστικές διαταραχές, αναφερόμενες και ως διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές, είναι αναπτυξιακές δυσκολίες που χαρακτηρίζονται από ελλείμματα στις κοινωνικές δεξιότητες και επαναλαμβανόμενες κινήσεις και συμπεριφορές. Η εξέλιξη του αυτισμού είναι βαθμιαία και τα περισσότερα παιδιά εκδηλώνουν ελλείμματα καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Όσον αφορά την αιτιολογία, δεν υπάρχει μία μεμονωμένη αιτία αλλά υπάρχουν πολλές θεωρίες που εξηγούν τα αίτια του αυτισμού. Έρευνες έχουν δείξει ότι ο αυτισμός οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες και ότι τα αίτια θα μπορούσαν να ταξινομηθούν σε ιδιοπαθή και δευτερογενή. Σύμφωνα με άλλες μελέτες, ορισμένες χρωμοσωματικές ανωμαλίες εμφανίζουν θετική συσχέτιση με τον αυτισμό. Επίσης, υποστηρίζεται ότι κυτταρογεννετικές ανωμαλίες συνδέονται με το σύνδρομο Fragile-X και ότι ο αυτισμός μπορεί να συνδέεται με δυσλειτουργίες του ιππόκαμπου, των φλοιωδών δομών και της αμυγδαλής. Σύγχρονες έρευνες συνδέουν τον αυτισμό με την έκθεση σε χημικές ουσίες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης οι οποίες ενδέχεται να βρίσκονται στο νερό, στα τρόφιμα, τον αέρα και τα διάφορα χημικά που χρησιμοποιούνται στις οικίες. Επίσης, βάσει της θεωρίας των οπιοειδών, ο αυτισμός σχετίζεται με τη δυσκολία των παιδιών να αφομοιώσουν τα οπιοειδή εξωγενούς προέλευσης όπως είναι η γλουτένη και η καζεϊνη. Η ύπαρξη πολλών θεωριών για την αιτιολογία του αυτισμού προκαλεί συχνά αβεβαιότητα στους γονείς που προβληματίζονται για το ποια τελικά είναι η κύρια αιτία. Μέχρι στιγμής, η επικρατούσα άποψη καταλήγει σε συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων και για το λόγο αυτό η αντιμετώπιση θα πρέπει να περιλαμβάνει παρεμβάσεις βιολογικού, συμπεριφορικού και ψυχοκοινωνικού χαρακτήρα.