Διδασκαλία των Μαθηματικών υπο το πρίσμα του Κονστρουκτιβισμού

Η μελέτη των διαδικασιών μέσα από τις οποίες συντελείται η απόκτηση των μαθηματικών γνώσεων αποτέλεσε και αποτελεί αντικείμενο έρευνας στην εκπαιδευτική πραγματικότητα. Κατά τα σύγχρονα, μάλιστα, πορίσματα,  η μαθηματική γνώση αντιμετωπίζεται  περισσότερο ως κοινωνική δραστηριότητα και λιγότερο ως προϊόν ανθρώπινων νοητικών λειτουργιών. Έχοντας ως αφετηρία αυτή τη στροφή της μαθηματικής εκπαίδευσης από το άτομο στις κοινωνικές σχέσεις, η παρούσα εισήγηση  τοποθετείται στο ευρύτερο θεματικό πεδίο της Διδακτικής Μεθοδολογίας και Εφαρμοσμένης Παιδαγωγικής και θέτει ως στόχο να αναδείξει τη συμβολή της κονστρουκτιβιστικής θεωρίας μάθησης στη Διδακτική των Μαθηματικών. Για την εκπλήρωση του στόχου αυτού, σε πρώτο επίπεδο προσδιορίζονται επιγραμματικά οι καταβολές του κονστρουκτιβισμού ως θεωρίας της γνωστικής ψυχολογίας, τα είδη στα οποία αυτός  διακρίνεται καθώς και οι βασικές αρχές που κάθε είδος προτάσσει σχετικά με τη πρόσληψη και επεξεργασία της γνώσης. Έπειτα το βάρος μετατοπίζεται στη σύνδεση της κατασκευαστικής θεωρίας με τη Διδακτική των Μαθηματικών, ξεκινώντας από τους λόγους για τους οποίους η θεωρία αυτή  βρέθηκε στο προσκήνιο της μαθηματικής εκπαίδευσης τα τελευταία 20 χρόνια. Στη συνέχεια εξετάζεται ο τρόπος με τον οποίο οι βασικές αρχές του κονστρουκτιβισμού επηρεάζουν το σχεδιασμό μιας διδακτικής ενότητας, σε συνδυασμό με το ρόλο που θα διαδραματίσει και τις δυσκολιές που θα αντιμετωπίσει ο δασκαλος κατά την εφαρμογή των αρχών της θεωρίας στη διδακτική πράξη. Τέλος, από το γνωστικό αντικείμενο της Μαθηματικής Επιστήμης επιλέγεται η ενότητα της επίλυσης προβλήματος για την οποία παρουσιάζονται δραστηριότητες εμπνευσμένες από τις βασικές αρχές του κονστρουκτιβσμού.