Η αλληλεπίδραση Χαρισματικότητας και Μαθηματικής Εκπαίδευσης

Γνωρίζουμε ότι το παιδί που προσδιορίζεται ως Χαρισματικό έχει μια καλή επίδοση στα Μαθηματικά. Η Χαρισματικότητα ορίζεται ως σύνολο δράσεων που σε κάποιες από αυτές, το παιδί παρουσιάζει υψηλότατη επίδοση. Το ερώτημα που προκύπτει, μέσα από την βιβλιογραφική ανασκόπηση, είναι αν ισχύει και το ‘αντίστροφο’ δηλαδή αν η συστηματική Εκπαίδευση στα Μαθηματικά βελτιώνει την ευφυΐα του. Ένα Χαρισματικό παιδί έχει καταρχάς κληρονομήσει γενετικά, αλλά έχει επιπλέον καλλιεργηθεί από το περιβάλλον στην ανάπτυξη ικανοτήτων και δεξιοτήτων όπως: η Λογικομαθηματική Σκέψη, η Εργαζόμενη Μνήμη, η Οπτικοχωρική αντίληψη, κ.τ.λ.Βέβαια,να τονίσουμε ότι το περιβάλλον, εν προκειμένω η εκπαίδευση βελτιώνει τις παραπάνω ικανότητες/δεξιότητες, πχ. η λύση προβλημάτων αναπτύσσει την Λογικομαθηματική σκέψη, η ενασχόληση με τους όγκους γεωμετρικούς ή μη βελτιώνει την Οπτικοχωρική αντίληψη και η διδασκαλία STEM (Science, Technology, Engineering & Mathematics) βελτιώνει την Μνήμη εργασίας. Άρα, η ενασχόληση με τα Μαθηματικά ανυψώνει την Χαρισματικότητα. Εδώ θα πρέπει να προσεχθούν κάποιες αρνητικές συνέπειες του περιβάλλοντος που σε ορισμένες περιπτώσεις οδηγούν χαρισματικά παιδιά σε άγχος και απομόνωση, πράγμα που σε ακραίες μορφές οδηγούν στην εκδήλωση ψυχικών διαταραχών.Επίσης αρνητικές συνέπειες, με εξοβελισμό της γυναίκας από τις Θετικές Επιστήμες, δημιουργούσαν παλαιότερες αναπόδεικτες βιογενετικά συντηρητικές αντιλήψεις, που απέδιδαν καλύτερη μαθηματική απόδοση στα αγόρια.