Open AccessΗ ειδική και διαπολιτισμική εκπαίδευση στο φάσμα της συμπεριληπτικής φιλοσοφίας
Author(s) -
Δημήτριος Κασίδης,
Ελισάβετ Αποστολίδου,
Θεοδώρα Δουφεξή
Publication year - 2016
Publication title -
panellīnio synedrio epistīmōn ekpaideusīs
Language(s) - Uncategorized
Resource type - Journals
ISSN - 2529-1157
DOI - 10.12681/edusc.258
Subject(s) - zoology , biology
Η παρούσα εισήγηση εστιάζει σε έναν συμπεριληπτικό τρόπο προσέγγισης της ειδικής και διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Στοχεύει στην παρουσίαση ενός σχολείου στο οποίο η διαφορετικότητα - είτε ως ειδική εκπαιδευτική ανάγκη, είτε ως πολιτισμική ετερότητα - αποτελεί μέρος του συνόλου, το οποίο οφείλει να υπάρχει σε «ένα σχολείο για όλους». Στο πρώτο μέρος παρουσιάζεται η έννοια της ειδικής εκπαίδευσης μέσα από μια ιστορική αναδρομή της εκπαιδευτικής πολιτικής εστιάζοντας στους πυλώνες της ιδρυματοποίησης και ασυλοποίησης, της ομαλοποίησης και αποϊδρυματοποίησης, της ενσωμάτωσης και τέλος της συμπερίληψης. Εξετάζεται η έννοια της συμπερίληψης ως προς τη δυνατότητα πραγμάτωσής της στην ελληνική πραγματικότητα ή εάν τείνει να αποτελεί μέρος ενός ουτοπικού εκπαιδευτικού ρομαντισμού. Το δεύτερο μέρος της εισήγησης εστιάζει στην έννοια της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. Γίνεται αναφορά στα μοντέλα εκπαιδευτικής πολιτικής (Δημοκρατικό-αφομοιωτικό, Φιλελευθερο-ενταξιακό και Πλουραλιστικό-συμπεριληπτικό) και τίθεται η διαπολιτισμική εκπαίδευση στο μοντέλο το οποίο δύναται να εκπληρώσει τον εννοιολογικό και οντολογικό της προορισμό. Το τρίτο μέρος προσεγγίζει την ειδική και διαπολιτισμική εκπαίδευση στο φάσμα της συμπεριληπτικής φιλοσοφίας. Σκοπός της παρούσας εισήγησης είναι να τονίσει πως οι δομές της ειδικής και της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης δύνανται να ενυπάρχουν στη μία δομή του γενικού σχολείου έχοντας μια κοινή συνισταμένη, η οποία θα εδράζεται στην άρση των αποκλεισμών και της περιθωριοποίησης. Τόσο η ετερότητα που εδράζεται σε ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, και όχι μόνο, όσο και η πολιτισμική ετερότητα οφείλουν να συνυπάρχουν κάτω από τη σκέπη της συμπεριληπτικής φιλοσοφίας «σε ένα σχολείο για όλους», όπου ο σκοπός του δεν θα εξαντλείται στη μαθησιακή επάρκεια που θα προσφέρει, αλλά και στο σμίλευμα των συνειδήσεων δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ώστε η συμπεριληπτική ουτοπία του σήμερα να γίνει ο συμπεριληπτικός ρεαλισμός του αύριο.