Υποστήριξη μαθητών με σύνδρομο Asperger : Βασικές αρχές μειονεξίας-Στρατηγικές παρέμβασης. Μελέτη περίπτωσης μαθητή Α’ δημοτικού με Asperger

Περίληψη Το σύνδρομο Asperger  αποτελεί μια από τις εκφάνσεις των διάχυτων αναπτυξιακών διαταραχών και καθιστά ένα αυτιστικό άτομο να είναι υψηλά λειτουργικό. Χαρακτηρίζεται από ποιοτική εξασθένιση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, της κοινωνικής φαντασίας αλλά και της κοινωνικής επικοινωνίας,  από στερεότυπα και περιορισμένα πρότυπα συμπεριφοράς, δραστηριοτήτων και  ενδιαφερόντων, και καμία κλινικά σημαντική καθυστέρηση στη γνωστική ανάπτυξη ή γενική καθυστέρηση στη γλώσσα. Μπορούν, όμως,  κάλλιστα να υπάρχουν και δευτερογενείς μειονεξίες σε πολλαπλά επίπεδα, όπως η έκπτωση στον συναισθηματικό, κοινωνικό, επικοινωνιακό και γνωστικό  άξονα. Το σύνδρομο αυτό, πλέον, μπορεί να διαγνωσθεί ακόμα και πριν την ηλικία των 3 ετών, κάτι το οποίο καθιστά σαφές πως όσο πιο νωρίς προτρέξει ένας γονέας για τη διάγνωση, τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν  για  μία  ενδεχόμενη  λειτουργική  αποκατάσταση του συνδρόμου. Σκοπός της συγκεκριμένης  εργασίας  είναι η περιγραφική προσέγγιση των κύριων χαρακτηριστικών των παιδιών με Asperger, κυρίως μέσα από τη μελέτη ενός μαθητή με το εν λόγω σύνδρομο. Επί προσθέτως,  η καταγραφή στρατηγικών παρέμβασης στην κατ’ οίκον διδασκαλία, σε μαθησιακό επίπεδο, μια και η διαφοροποίηση του από τις υπόλοιπες διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές τονίζει την σημασία εύρεσης ενός νέου διαφορετικού τρόπου αντιμετώπισης του. Παρατηρήσεις, συμπεράσματα, στρατηγικές που μπορούν να έχουν συμβουλευτικό ρόλο στο έργο ενός εκπαιδευτικού, που σχετίζεται με παιδιά με το σύνδρομο αυτό. Συμπληρωματικά, καταγράφονται στοιχεία, με στόχο την ενίσχυση της συμβουλευτικής γονέων των παιδιών με Asperger.