Μελέτη κλινικοεργαστηριακών παραμέτρων στην κλινική εμφάνιση και πρόγνωση ασθενών που υποβάλλονται σε εμφύτευση μόνιμου βηματοδότη

Υπόβαθρο: Οι ηλικιωμένοι ασθενείς που φέρουν μόνιμο βηματοδότη συχνά εμφανίζουν αναδιαμόρφωση του κολπικού μυοκαρδίου. Το σύνδρομο νοσούντος φλεβοκόμβου σχετίζεται με κολπική μαρμαρυγή ενώ σε ασθενείς με διαταραχές κολποκοιλιακής αγωγής αυτή η συσχέτιση είναι λιγότερο σαφής. Αρκετοί κλινικοί, υπερηχοκαρδιογραφικοί, ηλεκτροκαρδιογραφικοί και εργαστηριακοί δείκτες έχουν σχετισθεί με κολπική μαρμαρυγή σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή αλλά δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς σε ασθενείς με ενδείξεις τοποθέτησης βηματοδότη. Επομένως εξετάσαμε τη συσχέτιση διαφόρων δεικτών και της κολπικής μαρμαρυγής σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε εμφύτευση διεστιακού βηματοδότη λόγω νόσου φλεβοκόμβου ή δευτέρου/τρίτου βαθμού κολποκοιλιακού αποκλεισμού. Υλικό και Μέθοδοι: Στην πρώτη πιλοτική μελέτη μελετήθηκαν συμπτωματικοί ασθενείς με νόσο φλεβοκόμβου που υποβάλλονταν σε εμφύτευση διεστιακού βηματοδότη. Στη δεύτερη πιο εκτεταμένη μελέτη περιλήφθηκαν τόσο ασθενείς με νόσο φλεβοκόμβου όσο και ασθενείς με προχωρημένους κολποκοιλιακούς αποκλεισμούς. Καταγράφηκαν βασικές κλινικές, εργαστηριακές, υπερηχογραφικές και ηλεκτροκαρδιογραφικές παράμετροι. Επίσης έγινε καταγραφή συμβατικών δεικτών φλεγμονής. Έγινε πολυπαραγοντική ανάλυση παλινδρόμησης και ανάλυση καμπύλης ROC προκειμένου να εξεταστεί η ανεξάρτητη συσχέτιση μεταξύ των υποψήφιων παραμέτρων και της κολπικής μαρμαρυγής. Αποτελέσματα 1η Μελέτη: Ο τελικός πληθυσμός ήταν 101 ασθενείς (47 άνδρες), με διάμεση ηλικία 77 [73-82] έτη. Τα δημογραφικά και κλινικά χαρακτηριστικά ήταν συγκρίσιμα μεταξύ των τάχυ-βράδυ (ιστορικό κολπικής μαρμαρυγής) ασθενών (ν=32) και των ασθενών που με νόσο φλεβοκόμβου χωρίς κολπική μαρμαρυγή (ν=69). Η διάμετρος του αριστερού κόλπου στους ασθενείς με σύνδρομο τάχυ-βράδυ ήταν μεγαλύτερη (44 [39–48]mmvs. 39 [36–44]mm; p = 0.05). Η Πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε πως το εύρος κατανομής των ερυθρών (RDW) συνδέεται ανεξάρτητα με την κολπική μαρμαρυγή (OR: 1.58; 95% CI: 1.06–2.85; p = 0.04). Η καμπύλη ανάλυσης ROCέδειξε ότι η επιφάνεια κάτω από την καμπύλη ήταν 0.69 ( p = 0.028). Το διαχωριστικό όριο 14 για το RDW σχετίζεται με την κολπική μαρμαρυγή με μία ευαισθησία 70% και ειδικότητα 69%. 2η Μελέτη: Η τελική ανάλυση περιέλαβε 217 ασθενείς με νόσο φλεβοκόμβου και 393 ασθενείς με προχωρημένο κολποκοιλιακό αποκλεισμό. Σημειωτέον, 102/217(47%) των ασθενών με νόσο φλεβοκόμβου (διάμεση ηλικία 77 έτη, 54% άνδρες) και 54/393 (14%) ασθενών με κολποκοιλιακό αποκλεισμό (διάμεση ηλικία: 79 έτη, 54%men)είχε ιστορικό κολπικής μαρμαρυγής (παροξυσμική ή εμμένουσα). Η Πολυπαραγοντική αναλύση έδειξαν πως το RDW (OR:1.17; 95% CI: 1.05-1.36;p=0.05), και τα επίπεδα ορού της γ-γλουταμινικής τρανσφεράσης (γGT) (OR:1.15;95% CI: 1.03-1.28; p=0.04) παρουσιάζουν ανεξάρτητη συσχέτιση με ιστορικό κολπικής μαρμαρυγής σε ασθενείς με νόσο φλεβοκόμβου. Στην καμπύλη ανάλυσηςROC, η επιφάνεια κάτω από την καμπύλη (AUC) ήταν 0.648; p<0.01 για το RDWκαι 0.753; p<0.01 για τη γGT. Για το RDW το διαχωριστικό όριο 14 συσχετίζονταν με κολπική μαρμαρυγή με μία ευαισθησία 67% και μια ειδικότητα 68%, ενώ το διαχωριστικό όριο 21 για την γGT σχετιζόταν με εμφάνιση κολπικής μαρμαρυγής με μια ευαισθησία 80% και ειδικότητα 65%. Σε ασθενείς με δευτέρου και τρίτου βαθμού κολποκοιλιακό αποκλεισμό δεν διαπιστώθηκε σημαντική ανεξάρτητη συσχέτιση μεταξύ κολπικής μαρμαρυγής και κάποιας από τις παραμέτρους που μελετήθηκαν. Συμπεράσματα: Σε ηλικιωμένους ασθενείς με νόσο φλεβοκόμβου, το RDW και η γGT έχουν ανεξάρτητη συσχέτιση με ιστορικό κολπικής μαρμαρυγής. Η μελέτη μας απέτυχε να καταδείξει αντίστοιχη συσχέτιση σε ασθενείς με υψηλού βαθμού κολποκοιλιακό αποκλεισμό.