Σύνθεση, χαρακτηρισμός της δομής και μελέτη της βιολογικής δράσης συμπλόκων ενώσεων του δισθενούς μαγγανίου και του τρισθενούς σιδήρου με μη-στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα

Στα πλαίσια της παρούσας διατριβής πραγματοποιήθηκε η σύνθεση, ο χαρακτηρισμός και η μελέτη της βιολογικής συμπεριφοράς 24 νέων ενώσεων συναρμογής Mn(II) και Fe(III) με ligands ΜΣΑΦ της κατηγορίας των φαινυλαλκανοϊκών οξέων, των ανθραλινικών οξέων και των παραγώγων του σαλικυλικού οξέος, παρουσία ή απουσία ligands δοτών ατόμων Ν. Παρασκευάστηκαν και χαρακτηρίστηκαν δομικά 13 μονοπυρηνικές, μία διπυρηνική, και δύο τριπυρηνικές σύμπλοκες ενώσεις του Mn(II), καθώς και μία διπυρηνική, τρεις ουδέτερες και δύο κατιονικές τριπυρηνικές, και δύο τετραπυρηνικές σύμπλοκες ενώσεις του Fe(III). Ο χαρακτηρισμός των ενώσεων έγινε με μετρήσεις μοριακής αγωγιμότητας, με φασματοσκοπία ΙR, με φασματοσκοπία UV-vis, με κρυσταλλογραφία ακτίνων–Χ και για τα σύμπλοκα του τρισθενούς σιδήρου με φασματοσκοπία Mössbauer. Η αλληλεπίδραση των ΜΣΑΦ και των συμπλόκων ενώσεων με το CT DNA μελετήθηκε με φασματοσκοπία UV–vis, με μετρήσεις ιξώδους, με κυκλική βολταμμετρία (για ορισμένα σύμπλοκα του μαγγανίου), και φασματοσκοπία εκπομπής φθορισμού (μελέτη της ανταγωνιστικής δράσης με το EB). Από τις μελέτες συμπεραίνεται ότι ο πιο πιθανός τρόπος αλληλεπίδρασης των συμπλόκων με το CT DNA είναι η παρεμβολή ενώ στα δύο κατιονικά σύμπλοκα του σιδήρου εμφανίζεται και ηλεκτροστατική αλληλεπίδραση με το CT DNA, πέραν της παρεμβολής. Επίσης με φασματοσκοπία φθορισμού ερευνήθηκε η ικανότητα των ΜΣΑΦ και των συμπλόκων ενώσεων να αλληλεπιδρούν με τις αλβουμίνες BSA και HSA. Όλες οι ενώσεις έχουν την ικανότητα να αλληλεπιδρούν με τις BSA και HSA, με μεγαλύτερη συγγένεια προς τη BSA, με τέτοιο τρόπο ώστε να συνδέονται αντιστρεπτά, να μπορούν να μεταφερθούν και πιθανότατα να απελευθερωθούν από την αλβουμίνη όταν φτάσουν στα κύτταρα-στόχους. Τέλος, αξιολογήθηκε η αντιοξειδωτική ικανότητα των ΜΣΑΦ και των ενώσεών τους μέσω της δέσμευσης τριών ειδών ελευθέρων ριζών (DPPH, ABTS, OH). Βρέθηκε ότι τα σύμπλοκα εμφανίζουν μία εκλεκτικότητα με καλύτερη δράση ως προς τη δέσμευση των ριζών ABTS, έπειτα ως προς τη δέσμευση των ριζών υδροξυλίου και μικρή ως προς τη δέσμευση ριζών DPPH.