Open AccessΗ ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού στον περί μνημονίων λόγο
Author(s) -
Μιχαήλ Ταστσόγλου
Publication year - 2021
Language(s) - Uncategorized
Resource type - Dissertations/theses
DOI - 10.12681/eadd/48940
Subject(s) - computer science
Η ελληνική κρίση αποδείχθηκε το σημαντικότερο πρόβλημα στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τουλάχιστον έως το 2010. Τρία Μνημόνια Κατανόησης υπεγράφησαν από ελληνικές κυβερνήσεις. Τα Μνημόνια περιέχουν πολιτικές λιτότητας, οι οποίες, αν και διαρκώς παρουσιάζονταν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ ως θεραπεία, μονόδρομος και αντικειμενική εξέλιξη, αποτύγχαναν να επιλύσουν την κρίση στην Ελλάδα. Με την ανάλυση των ομιλιών που εκφωνήθηκαν από τους πρωθυπουργούς και τους υπουργούς Οικονομικών των ελληνικών κυβερνήσεων σε κρίσιμες ημερομηνίες ψήφισης των μνημονιακών πολιτικών επιχειρείται η αποκάλυψη και ανάδειξη του ρόλου της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας στην εμφάνιση και παράταση της κρίσης, όπως και της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας ως κοινής συνισταμένης όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων. Η υπό εκπόνηση διατριβή παρουσιάζει τη- γκραμσιανών καταβολών- έννοια της ηγεμονίας ως το μηχανισμό που επιτρέπει στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές να επανέρχονται ως άνευ αντιπάλου στρατηγικές επιλογές για την επίλυση των προβλημάτων που οι ίδιες δημιούργησαν. H διατριβή ενδιαφέρεται για την ιδεολογική απόχρωση των επικοινωνιακών στρατηγικών που επέλεξαν οι πρωθυπουργοί και υπουργοί Οικονομικών των κυβερνήσεων της περιόδου 2010-2018, όπως προκύπτει από τις πολιτικές ομιλίες που εξέφεραν σε συγκεκριμένες ημερομηνίες που σχετίζονται με την προσφυγή της Ελλάδος στους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης, την ψήφιση των τριών Μνημονίων και των ισάριθμων Μεσοπρόθεσμων Πλαισίων Δημοσιονομικής Στρατηγικής. Διά της ανάλυσης Λόγου υπογραμμίζονται τα στοιχεία που καταδεικνύουν την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού στον περί Μνημονίων Λόγο και διερευνάται η πιθανή ιδεολογική σύγκλιση των κειμένων, παρά την εκφορά τους από διαφορετικών ιδεολογικών καταβολών και κομμάτων πολιτικούς. Σκοπός της διατριβής είναι να αποδώσει την κατίσχυση του νεοφιλελεύθερου δόγματος μέσα από τους λόγους των ιθυνόντων πολιτικών προσώπων κατά την προσπάθειά τους να πείσουν τη Βουλή και την κοινή γνώμη να εγκρίνουν προγράμματα λιτότητας ως ασφαλείς επιλογές απόκρισης στην κρίση.