Digital media strategies in architectural design

Στην ψηφιακή εποχή, οι εφαρμογές ΙοΤ (ίντερνετ των πραγμάτων) και η τεχνολογία επεκτείνουν τον φυσικό χώρο, δημιουργούν την ψηφιακή του υπόσταση και κατ’ επέκταση επηρεάζουν την χωρικότητα, δημιουργώντας ένα νέο ερευνητικό πεδίο που σχετίζεται άμεσα με τον χρήστη. Η παρούσα διατριβή στοχεύει στον προσδιορισμό του τρόπου με τον οποίο η εμπειρία του χρήστη και η χωρική αντίληψη διαμορφώνεται σε υβριδικά περιβάλλοντα και προτείνει στρατηγικές για την ενσωμάτωση αυτής της νέας γνώσης στη διαδικασία του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Αρχικά, αναλύεται η ιστορική εξέλιξη της διάδρασης μεταξύ χρήστη και συστήματος σε χωρικά περιβάλλοντα από το 1960 μέχρι σήμερα, εστιάζοντας αφενός στην εξέλιξη του αυτοματισμού κι αφετέρου στα είδη διάδρασης και τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων στα έξυπνα περιβάλλοντα. Στη συνέχεια, παρουσιάζεται μια σειρά από προοπτικές που σχετίζονται με τους χρήστες στους τομείς της πληροφορικής, των κοινωνικών επιστημών και των οικονομικών. Αναλύεται η έννοια της εμπειρίας χρήστη ως ισορροπία μεταξύ ανθρωπιστικών και επιστημονικών τομέων, ενεργώντας ως καταλύτης στον σχεδιασμό περιβάλλοντος με επίκεντρο τον χρήστη. Αποδεικνύεται ότι η αναδυόμενη συμμετοχικότητα των χρηστών αποτελεί την αφορμή για τη δημιουργία ενός δυναμικού συστήματος άντλησης δεδομένων που τροφοδοτεί τη διαδικασία σχεδιασμού. Παράλληλα, διερευνάται πώς τα διαδραστικά περιβάλλοντα δημιουργούν νέους χώρους σχεδίασης. Συγκεκριμένα, η ανάλυση στοχεύει στην αποκωδικοποίηση των τρόπων μετατροπής της διάδρασης σε χωρικότητα, δημιουργώντας νέους χώρους, είτε φυσικούς είτε ψηφιακούς μέσω της χρήσης νέων τεχνολογιών. Επίσης, στα πλαίσια της διατριβής, διεξάγεται μια σειρά πειραματικών μελετών που στοχεύουν στη δημιουργία ενός δυναμικού συστήματος δεδομένων και ενσωμάτωση των έξυπνων τεχνολογιών στη διαδικασία σχεδιασμού και στη διευκόλυνση της δυναμικής αλληλεπίδρασης χώρου-χρήστη με την ταυτόχρονη ανταπόκριση στις ανάγκες των χρηστών. Συνθέτοντας τις επιμέρους μελέτες – ιστορική εξέλιξη διάδρασης, ανάλυση έννοιας του χρήστη, μελέτες διαδραστικών περιβαλλόντων – δημιουργείται ένα μεθοδολογικό πλαίσιο που περιγράφει στρατηγικές ενσωμάτωσης της διάδρασης και των νέων τεχνολογιών στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Με αυτόν τον τρόπο, τίθεται η βάση για τη δημιουργία ενός εγχειριδίου με στόχο τη βέλτιστη ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών στην Αρχιτεκτονική.